روز فرج

امام صادق علیه السلام فرمودند: وقتی که شب جمعه رسید، خدای تعالی ملائکه را به آسمان دنیا فرو می فرستد وقتی که صبح طلوع نمود برای محمد وعلی و حسن و حسین علیهم السلام منبر هایی از نور در نزد بیت المعمور نصب می کنند . پس بر  آن ها بالا می روند و همه ملائکه و پیامبران و مومنان در آن جمع می شوند و درهای آسمان گشوده می گردد. پس وقتی ظهر شد، رسول خدا صلی الله علیه و آله به درگاه الهی عرض می کند که پروردگارا! امروز روز وعده تو است که در کتاب خود بیان فرمودی و این آیه را تلاوت می کند.

وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم... نور 55 و ملائکه و سایر پیامبران این را گویند. بعد از آن پیامبر و علی و حسن و حسین علیهم السلام به سجده می افتند و می گویند: پروردگارا! غضب کن زیرا که حرمتت هتک گردیده و اصفیایت (برگزیدگانت) کشته شدند و صالحان بندگانت را ذلیل نمودند، بعد از آن خدای تعالی هر چه می خواهد می کند و این روز، روز وقت معلوم است. (غیبت نعمانی ص 276 ح 56).

آنچه سلیلی از کتاب فتن خود بیان کرده است (ابو امامه باهل) روایت کرده که رسول خدا صلی الله علیه و آله روزی خطبه ای خواند و درآخر آن خطبه نامی از دجال برد و بعد از آن

 رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: درآن روز امام مردم مرد صالحی است. از او تقاضا می کنند که نماز صبح را شروع نماید چون به نماز صبح مشغول می شود عیسی بن مریم وارد می شود همین که حضرت عیسی را می بیند او را  می شناسد آنگاه او عقب می رود که عیسی برای نماز جلو بایستد ولی عیسی دست خود را بین دو کتف او می گذارد و می گوید: تو نماز را بخوان زیرا که اقامه نماز برای تو گفته شده و عیسی علیه السلام به او اقتدا می کند، پس می گوید: درب را باز کنند، در آن روز با دجال هفتاد هزار یهودی مسلح و با شمشیر خواهد بود، همین که دجال به عیسی نظر کند آب می شود آنطور که پاره ای آهن در آتش یا برف در آب ذوب شود عیسی قیام می کند نزدیک درب شرقی او را گرفته به یک ضربت می کشد و چیزی از مخلوقات خدا از قبیل درخت، سنگ و جنبنده ای نیست که یهودی به آن پناهنده شود مگر اینکه می گوید: ای بنده مسلمان خدا این کسی که به من پناهنده شده یهودی است او را به قتل برسان. عیسی در میان امت من حاکم و امام عادلی خواهد بود، صلیب را می کوبد، جزیه را از بین می برد، صدقه را متروک می نماید و بر گوسفند و گاوی ظلم نمی کند. کینه و دشمنی را برطرف می کند، آزار جنبندگان طوری از بین می رود که اگر طفل نوزاد دست خود را در دهان مار کند به او ضرری نمی رساند، شیر درنده بچه را می بیند و او را اذیت نمی کند، شیر در میان شتران چون سگ گله خواهد بود . گرگ در میان گله چون سگ گله می باشد. زمین از مسلمین پر می شود و سلطنت کفار از بین می رود ، ملک برای غیر از خدا و مسلمین نخواهد بود، زمین چون یکپارچه نقره خواهد شد و گیاه خود را آن طور می رویاند که در زمان حضرت آدم بوده، چند نفر از یک خیار بخورند و همه آنها سیر شوند. یک انار چند نفر را سیر می نماید، قیمت اسب به مختصر درهمی خواهد رسید، یعنی مردم از جهاد مستغنی شده و در صفات زهاد رغبت پیدا می کنند.(نشانه های ظهور سید بن طاوس، سنن ابن ماجه ج 2 ح 4077).

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هنگام خروج حضرت حجت منادی ندا از آسمان فریاد می زند: ای مردم! مدت ستمگران تمام شد و کار به دست بهترین امت محمد صلی الله علیه و آله افتاد روانه مکه شوید.(اثبات الهداه ج 7 ص 113، حضرت مهدی فروغ تابان تالیف محمدی اشتهاردی انتشارات جمکران ص 180).

امام باقر علیه السلام فرمودند: مهدی ما خروج می کند و چون ظهور کند به خانه کعبه تکیه زند و سیصد و سیزده مرد برگرد او اجتماع کنند و اولین سخن او این آیه قرآن است: بقیه الله خیر لکم این کنتم مو منین. سپس می گوید منم بقیه الله در زمین و منم خلیفه خداوند و حجت او بر شما و بر درود فرستنده ای به او.(کمال الدین ج 1 ص 604).

امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگام ظهور امام علیه السلام فرشته ای بالای سر آن حضرت فریاد می زند: این مهدی علیه السلام خلیفه خداست پس از او پیروی کنید. مردم به سوی او سراسیمه می شوند و او حکومت شرق و غرب را به دست می گیرد، خداوند او را به سه هزار فرشته کمک می نماید، اصحاب کهف از یاران او هستند، جبرئیل در پیشاپیش سپاهش و میکائیل در کنار سپاهش می باشند، و حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف صندوق سکینه را از غار انطاکیه بیرون می آورد ، اسفار تورات را از کوهی در شام خارج کرده و به آن با یهود احتجاج و استدلال می کند و بسیاری از یهودیان مسلمان می شوند.(المجالس سنید ج 5 ص 710 به نقل از اسناف الراغبین ، بحار الانوار ج 52 ص 328، کتاب حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، تالیف مهدی اشتهاردی انتشارات جمکران ص 189).

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر گاه خدا به قیام کننده اجازه ظهور دهد به منبر می رود و  مردم را به امامت خود دعوت می کند و آنان را در پذیرش مقام ولایت خود به خدا سوگند می دهد و متعهد می شود که سنت خدا را در میانشان جاری کند و سنت رسول خدا را جاری کند، در این هنگام خدا به جبرئیل امر می کند تا بر او نازل شود او هم مابین رکن و مقام با مهدی ملاقات می کند و می پرسد مردم را به چه آیینی  دعوت می کنی؟ مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هدف و کیفیت دعوتش را برای او بیان می کند، جبرئیل می گوید من اولین کسی هستم که به تو ایمان می آورم اینک دست بگشا تا با تو بیعت کنم آنگاه بیعت کرده و 310 نفر مرد با او بیعت می کنند و حضرت در مکه اقامت می کند تا یاران او به 10 هزار نفر می رسد و از آنجا به مدینه می رود.(الارشاد شیخ مفید ص 771).

خطبه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در لحظه قیام

روایت شده است که امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف پشت خود را به دیوار کعبه تکیه می دهد و آن گاه سخنرانی تاریخی خود را آغاز می کند:

امام باقر علیه السلام  فرمودند: امام در آن روز در مکه در حالی که پشت خود را به دیوار کعبه تکیه داده است با صدای بلند اعلام می فرمایند:

ای مردم جهان ! ما از خداوند و تمام کسانی که ندای ما را پاسخ مثبت دهند یاری می طلبیم ، ما خاندان پیامبر شما هستیم، ما نزدیکترین مردم به خدا و پیامبرش هستیم. هر کس با من در مورد حضرت آدم بحث دارد من نزدیکترین مردم به آدم هستم، هر کس من  را در مورد نوح به چالش بکشد من نزدیکترین مردم به حضرت نوح هستم. هر کس با من در مورد ابراهیم مناقشه ای دارد من نزدیکترین مردم به رسول الله صل الله علیه و آله من هستم و هر کس با من در رابطه با پیامبران مبحثی دارد من نزدیکترین مردم به پیامبران هستم. آیا خداوند در قرآن خویش در سوره آل عمران نفرموده است:" خداوند آدم، نوح، خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داده فرزندان برخی از نسل برخی دیگر هستند و خداوند شنوا و داناست"

پس من باقی مانده از آدم و ذخیره ای از نوح و برگزیده از خاندان ابراهیم و برگزیده از رسول الله صل الله علیه و آله هستم. به هوش باشید هر کس با من در مورد کتاب خدا بحثی دارد من نزدیکترین مردم به کتاب خدا هستم. به هوش باشید هر کس در مورد سنت پیامبر خدا صل الله علیه و آله بحثی دارد من نزدیکترین مردم به سنت پیامبر هستم. از این رو شما را به خداوند سوگند می دهم هر کس امروز سخنان مرا می شنود پیام مرا به آنانی که غایب هستند برساند و شما را به حق خداوندی خدا و به حق پیامبرش و به حق خویش که حق قرابت به پیامبر می باشد سوگند می دهم که ما را یاری دهید و از ما در برابر ستمکارانی که ما را مورد تهدید و ستم قرار داده و از شهر و دیار و فرزندان راندند دفاع کنید. ما از حق خویش دفاع کردیم و اهل باطل بر ما دروغ و بهتان ها بستند و به ما ستم کردند. پس شما را به خدا سوگند می دهم ما را تنها رها نکنید و نگذارید شکست بخوریم. ما را یاری دهید خداوند متعال شما را یاری خواهد داد.

پس در آن حال خدای تعالی که اصحاب آن حضرت را که سیصد و سیزده نفرند، در غیر موسم حج مانند ابرهای وقت پاییز بر سرش جمع می نماید و بعد امام باقر علیه السلام این آیه را تلاوت نمود:

" أینما تکونو ایات بکم الله جمیعا" در هر جا باشید، خدای تعالی همه شما را می آورد. بقره آیه 148

پس ایشان با آن حضرت در میان رکن و مقام بیعت می کنند و در نزد وی عهدنامه ای از رسول خدا صل الله علیه و آله می باشد که از پدرانش به او رسیده پس اگر این عهد بر خلایق مشتبه شود یعنی با آن عهدنامه آن حضرت را بشناسند ، هر آینه ندای آسمانی بر ایشان مشتبه و مشکل نخواهد شد، در وقتی که به نام او و نام پدرش ندا کرده می شود. ( غیبت نعمانی،  باب 14 حدیث 67، بحارالانوار ج 13 ، مهدی موعود ج2 ص 175 و 176، الزام الناصب ص 176و 226 ، بحارالانوار ج 52 ص 223 و 238 و 305 )

امام باقر علیه السلام می فرمایند: امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به هنگام نماز عشا در مکه ظهور می کند در حالی که پرچم پیامبر را حمل می کند و پیراهن او را بر تن و شمشیر او را در دست و نشانه ها و نور بیان او را دارد پس از ادای نماز عشا با صدای بلند فریاد بر می آورد: ای مردم! اینک خدا را به یاد شما می آورم، شما در پیشگاه پروردگارتان خدایی که حجت را بر شما برانگیخت و قرآن را برای هدایت شما نازل کرد به شما فرمان می دهد که چیزی را شریک قرار ندهید و بر اطاعت از او و پیامبرش پایبند باشید و آنچه را قرآن زنده ساخته زنده نگه دارید و بمیرانید آنچه که قرآن میرانده است یار و مددکار در راه هدایت و وزیر من در راه تقوا باشید. به راستی که پایان و نابودی دنیا نزدیک شده و جدایی خویش را اعلام کرده است و من شما را به سوی خدا و پیامبرش صل الله علیه و آله و عمل به قرآن و نابود ساختن باطل و احیای سنت پیامبر صل الله علیه و آله فرا می خوانم.(سیوطی در کتاب الحادی و صافی در کتاب منتخب الاثر به نقل از کتاب الملاحم و الفتن)

امام صادق علیه السلام فرمودند: اول کسی که با مهدی علیه السلام بیعت می کند جبرئیل است به صورت پرنده سفید فرود می آید و با آن حضرت بیعت می کند بعد از آن یک پایش را بر بیت الله الحرام می گذارد و دیگری را بر بیت المقدس بعد از آن به آواز گشاده و تیز و برنده صدا می کند به نوعی که همه خلایق آن را می شنوند که امر خدا در رسید پس به آن شتاب نکنید.(بحار الانوار ج 13 ص 554 ، کمال الدین ج 2 ص 671 ح 18، نوادر الکتاب).

امام صادق علیه السلام می فرمایند: ای مردم جهان! به هوش باشید هر کس می خواهد به آدم و شیث به نوح و فرزندش سام به ابراهیم و اسماعیل به عیسی و شمعون به رسول الله صل الله علیه و آله و امیرمؤمنان علی علیه السلام به حسن و حسین علیه السلام و به امامان از نسل حسین علیه السلام نظاره کند به من بنگرد زیرا من از آدم، شیث ، نوح، سام، ابراهیم ، اسماعیل، عیسی، شمعون، محمد، علی، حسن، حسین و امامان از نسل حسین علیه السلام نشان دارم.

علامه مجلسی در تفسیری از این روایت می گوید امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف وقتی می گوید همانا من آدم هستم یعنی در دانش و فضل و اخلاق که شما آنان را پیروی می کنید من همانگونه هستم.

امام باقر علیه السلام می فرمایند: پس از آن که امام علیه السلام خطبه خویش را به پایان رساند 313 نفر از یاران او برگرد او می آیند و با او بیعت می نمایند. در واقع پس از ان که جبرئیل با بیش از 40 هزار فرشته با درجات و مراتب مختلف با او بیعت نموده و تحت فرمان او قرار می گیرند تا دستوراتی که بشر از انجام آن عاجز است را به اجرا درآورند آن ئگاه یاران خاص آن حضرت علیه السلام با وی بیعت می نمایند. ( بحارالانوار ، علامه مجلسی، ج53ص9 )

مفضّل گوید از مولایم امام صادق علیه السلام درمورد چگونگی ظهور حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف پرسیدم، آنگاه مولایم سیر حرکتی حضرت حجّت عجّل الله تعالی فرجه الشّریف را در آغاز ظهورش توضیح داده و فرمودند: آنگاه که واررد مدینه شود مقامی بس شگفت انگیر خواهد داشت که باعث شادمانی مؤمنان و رسوایی کافران خواهد شد. عرض کردم: ای آقای من! آن مقام شگفت انگیز چگونه خواهد بود؟

امام صادق علیه السلام فرمودند: کنار قبر جدّ بزرگوارش رسول خدا صلی الله علیه وآله می آید و صدا می زند ای مردم! آیا این قبر جدّ من است؟ مردم می گویند: آری! ای مهدی آل محمّد! می پرسد: چه کسانی در این جا با او مدفون هستند؟ می گویند: دو نفر از یاران و هم جواران او!!!

و این درحالی است که او از هرکسی آن دو نفر را بهتر می شناسد. درحالی که مردم با تمام وجود گوش می دهند امام علیه السلام می پرسد: آن ها کیانند؟ چطور شد که در میان تمام مردم فقط این دو نفر با جدّ من پیامبر خدا صلی الله علیه وآله در این جا دفن شدند؟! شاید افراد دیگری مدفون باشند؟! مردم گویند: ای مهدی آل محمّد! کسی جز این دو نفر در این جا دفن نیست. آنان به این جهت در این جا دفن شدند که خلیفه ی رسول خدا صلی الله علیه وآله و پدر زن او هستند!!!

حضرت بیرون آوردن آن ها را به تأخیر می اندازد. این تأخیر در میان مردم پخش می شود، پس از سه روز حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف به آن جا آمده و روی قبر های آن ها را بر می دارد و به نقبا و یاران ارشد خود می فرماید: قبرهای اینان را بشکافید و آن ها را جستجو کنید. آنان طبق دستور مؤلایشان با دست های خود آن ها را جستجو کرده و آن ها را تروتازه بیرون می آورند. حضرت دستور می دهد که کفن های آنان را بیرون آورده بر درخت پوسیده و خشکی به دار کشند. در این هنگام (به جهت آزمایش مردم) فوراً درخت سرسبز و پر شاخ و برگ و خرّم می شود! دوستداران آن ها با مشاهده ی آن وضعِ شگفت انگیز گویند: سوگند به خدا! این شرافت حقیقی!!! است که این ها دارند، ما هم به درستی اینان رستگار شدیم!!! هرکس محبّت اندکی از آن ها در دل داشته باشد می آید و آن منظره را می نگرد و با دیدن آن فریفته می گردد.

در این هنگام، منادی حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف صدا می زند: هرکس در صحابه ی پیامبر خدا صلی الله علیه وآله، هم جوار او را دوست می دارد در یک سمت بیاستد. مردم دو گروه می شوند. گروهی دوست آن ها و گروه دیگری دشمن آن ها. حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف به دوستان آن دو نفر دستور می دهد که از آن ها بیزاری جویند. آن ها می گویند: ای مهدی آل محمّد! ما پیش از آن که بدانیم اینان در نزد خدا چنین مقامی دارند!!! از آن ها بیزاری نجستیم اکنون که فضل و مقام!!! آن ها برای ما آشکار شده، چگونه با دیدن بدن تروتازه ی آن ها و سبز شدن درخت پوسیده، از آنان بیزاری بجوییم؟؟؟!!! بلکه به خدا سوگند! ما از گور کسانی که عقیده به تو دارند و آن هایی که به اینان ایمان ندارند و آن ها را از قبر بیرون آورده و به دار آویخته اند، بیزاری میجوییم.

در این هنگام حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف به امر خداوند دستور می دهد باد سیاهی بر آن ها می وزد و آنان را مانند ریشه های پوسیده درخت خرما، از میان می برد. آنگاه دستور می دهد آن ها را از بالا و پایین آورده و به امر خداوند زنده می گرداند و دستور می دهد همه ی مردم جمع شوند، آنگاه اعمال آن ها را در هر دوران شرح می دهد. و آن ها هر خیانت و اعمال زشتی از ابتداء از آدم تا خاتم را به گردن می گیرند و اعتراف می کنند.

آنگاه حضرت دستور می دهد هرکس حاضر است و از اینان ظلمی دیده، قصاص کند. حاضران نیز قصاص کرده سپس آن ها را دوباره بر همان درخت به دار می کشد و دستور می دهد آتشی از زمین بیرون آمده آن ها را با درخت می سوزاند. آنگاه به باد دستور می دهد تا خاکستر آنان را به آب دریا بریزد.(بحارالانوار ج52ص386-200)